تکبر صفتی است که افراد مختلف به اندازه‌های مختلف می‌توانند آن را داشته باشند. باید توجه کرد که این صفت تنها برای کسی به صورت صحیح متصور است که آن شخص بالاترین درجه‌ی قدرت، علم و ... را داشته باشد. بنابراین تنها زیبنده‌ی خداوند متعال است. دقت کنید تنها زیبنده‌ی خداوند متعال است. رسول خداوند نیز با آن همه عظمت و قدرت در جهان هستی، خود متواضع‌ترین فرد در بین قوم خود بود. جانشینان او نیز تواضع را افتخار خود می‌دانستند و بقیه را نیز تشویق به تواضع می‌کردند. بنابراین در بین افراد و انسانها نه تکبر بلکه تواضع صفتی ممدوح است.
به جامعه جهانی نگاه کنید پر است از آدمهایی که متکبرند به هر اندازه از کم گرفته تا زیاد. وقتی هم به جامعه ایران نگاه می‌کنیم متاسفانه میزان تکبر از میانگین جهانی در این جامعه بیشتر است و این یکی از بدترین معضلات جامعه ما است.
باید باور کنیم که ما افرادی متکبریم و تا این موضوع را باور نکنیم نمی‌توانیم آن را علاج کنیم. تکبر در جامعه ما بیش از اندازه است و ما نیز خود غافلیم از این قضیه. مسئولان حکومتی در مرتبه اول درمان باید قرار بگیرند که اگر آنها تکبر نداشته باشند مسئولان زیرمجموعه خود را نیز به تواضع تشویق خواهند کرد. مردم نیز باید خود را از این صفت به غایت مذموم خلاص کنند چون تا وقتی متکبریم نمی‌توانیم به قله‌ی پیشرفت برسیم.
بزرگی به ناموس و گفتار نیست*****************بلندی به دعوی و پندار نیست
تواضع سر رفعت افرازدت******************تکبر به خاک اندر اندازدت
بوستان سعدی-باب چهارم- حکایت بایزید بسطامی
