اگر نام مدل های زبانی گسترده (LLM) را شنیده باشید، حتما ارتباط آن را با فلسفه زبان درک کرده اید. اینکه ویتگنشتاین می گوید زبان جهان است در این مدل ها به خوبی مشاهده میشود. اگر در رابطه با مدل زبانی گسترده اطلاعات بیشتری می خواهید به لینک زیر مراجعه کنید.
https://docs.cohere.com/docs/llmu
ایران هزاران سال است که یکپارچه هست و همچنان نیز یکپارچه باقی خواهد ماند. اگر کسی جلوی این واقعیت بایستد، از واقعیت سیلی خواهد خورد.
با پیشرفت تکنولوژی هوش مصنوعی نیاز به گسترش فلسفه و شناخت واقعیت فی نفسه روز به روز بیشتر خواهد شد. این تکنولوژی واقعیت ساز هست و باید راهی برای شناخت واقعیت ساخته شده با واقعیت فی نفسه پیدا کرد.
ابن پست را ببینید.
سلام دوباره
پس از 5 سال دوباره شروع خواهم کرد به نوشتن در موضوعات مختلف. این 5 سال مثل برق و باد گذشت. خواهم نوشت به امید حق تعالی.
سلام بر قاسم.
وقتی نرم افزاری را تست می‌کنید ناخودآگاه به خطاپذیری انسان معتقد هستید، بنابراین فلسفه‌ای برای زندگی پشت کارتان هست.
فضای مجازی اهمیتش به اندازه انقلاب اسلامی است.
این جمله شاید اهمیت این فضا را برای انقلاب اسلامی نشان دهد. دلیل این اهمیت هم این است که فضای مجازی فضایی است که به راحتی پیامها در عرض کمتر از 1 ثانیه به میلیونها مخاطب در سراسر جهان ارسال میشود. بنابراین نیروهای متعهد انقلابی نیاز دارند وارد این عرصه شده و فضا را به دست بگیرند.
دشمنان انقلاب به خوبی توانسته اند به مدد خرج پولهای فراوان و جذب نیروهای خلاق تبلیغات علیه نظام را در فضای مجازی گسترش دهند و در مقابل در جمهوری اسلامی به صرف فیلترینگ بسنده شده است و کارهای اصولی به ندرت انجام میشود. شاید دلیل آن ابهام بیش از حد در این فضا و ناآشنایی با ترفندها و شبکه های اجتماعی و این تفکر که فعالیت در این فضا تلف نمودن وقت است باشد. ولی همگان میدانند که این تفکر نادرست است. همچنان که در عرصه واقعی نیروهای انقلابی سعی در گسترش و تبلیغ نظام اسلامی را دارند باید در فضای مجازی هم همین اتفاق بیفتد.
نکته دیگر؛ انقلاب اسلامی امروزه محدود به ایران فقط نیست بلکه چهره ی جهانی این انقلاب امروزه بیش از پیش در حال نمود است. بسیاری از کشورهای عربی و غیرعربی این نظام را تحسین میکنند و سعی در الگوبرداری از آن هستند. بنابراین نیروهای انقلابی با ورود به عرصه های مجازی می توانند پیام جهانی این انقلاب را به گوش همگان برسانند.
از این رو فعالیت در عرصه فضای مجازی یک وظیفه ی مهم بر دوش نیروهای علاقمند به انقلاب اسلامی است.
دیروز وقتی که در راه برگشت به خانه بودم یاد صحبتهای اخیر هاشمی در مورد عدم احراز صلاحیت سید حسن مصطفوی افتادم. بعد یکدفعه یاد صحبتهای قبل هاشمی در مورد سید حسن افتادم که او را علامه خوانده بود. به نظر شما چه ارتباطی بین این دو صحبت وجود داره؟
اول: هاشمی رفسنجانی به نظر بنده آدم زیرکی است و عرصه سیاست را به خوبی می‌شناسد.
دوم: هاشمی می‌دانست بعد از انتخابات سال 1388 موضع گیری درستی انجام نداده است و شهامت اذعان به این موضوع رو هم نداشت بنابراین سعی کرد در این چند سال کم نیاورده و بر همان موضع قبلی پافشاری نماید.
سوم: او می‌دانست که یکی از ارکان مهم این نظام که جلوی ورود افراد مسئله‌دار وابسته به او را به ارکان نظام مانند مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی و ... می‌گیرد شورای نگهبان است که الحمدلله در این شورا نفوذی هم ندارد و همین موضوع او را به شدت ناراحت می‌کند.
چهارم: او برای هجمه به شورای نگهبان سناریوهای مختلفی طراحی کرده بود که یکی از این سناریوها استفاده از ظرفیت بیت امام(ره) است که فرد بارز این بیت فعلا سید حسن مصطفوی نوه امام خمینی(ره) است.
با این مقدمات پی خواهیم برد که هاشمی می‌دانست در صورت ثبت نام سید حسن در انتخابات خبرگان صلاحیت او احراز نمی‌شود.( به علت سیاسی البته نه بلکه واقعا به علت علمی که به اذعان دیگران او فعلا صلاحیت علمی‌اش احراز نشده است) بنابراین او را علامه خواند تا برای این موضوع که او صلاحیت علمی دارد زمینه سازی شود و اینقدر در حول و حوش این موضوع رسانه های تحت سلطه او و تیمش سخن پراکنی کنند که تقریبا برای همه مردم واضح شود که سید حسن علامه است و ظرفیت علمی خوبی دارد. نتیجتاً بعد از اینکه سید حسن در انتخابات مجلس خبرگان ثبت نام کرد و از لحاظ علمی صلاحیتش احراز نشد هاشمی از این موقعیت استفاده نماید و هجمه گسترده‌ای را بر علیه شورای نگهبان آغاز نماید که نمونه اش را هم دیدید. بنابراین سناریوی طراحی شده توسط هاشمی این بود و اگرنه او آدمی نیست که سنگ دیگری را به سینه بزند.
لازم است اشاره کنم که این نوشته تحلیل بنده از رفتارهای هاشمی است و اصراری به صحت این تحلیل ندارم.
سلام علیکم
این مدت فرصت خوبی بود تا کمی در مورد ادامه حیات این سایت فکر کنم. کاری رو که آدم اولش شروع میکنه داغه. هی پست میذاره هی دنبال مطلب جدید میگرده و ... بعد از مدتی فک می کنه که چرا باید اینکار رو کنم. چرا باید ادامه بدم و از اینجور صحبتها.
چند نکته در این رابطه به ذهنم میرسه:
1- خوبه که بعضی اوقات آدم کمی سعی و خطا بکنه. یعنی اول بدون فکر کاری رو شروع کنه و بفهمه که مشکلات اینکار چیه و راه حلش چیه.(البته نه در کارهای حساس و با حوزه تاثیرگذاری زیاد- آقایان دولتیها توجه کنند.)
2- آدم هیچ وقت نباید ناامید بشه و کاری رو که مدتی دنبالش بوده کنار بگذاره. حداکثر عملی که میتونه انجام بده اینه که مثل گذشته وقت نذاره براش نه این که کلا تعطیلش کنه.
بر همین اساس بنده هم فکر کردم که آیا نیازی هست چنین وبلاگی وجود داشته باشه یا نه؟ به این نتیجه رسیدم که نیاز هست و خوبه هر آدمی جایی برای انتشار عقایدش داشته باشه و بتونه برای آگاهی بقیه نیز فعالیتی بکنه.
خلاصه اینکه همچنان هستیم. علاوه بر این در اینستاگرام(molaghat93) هم منتظرتان هستم.
سال آخر دانشگاه استادی داشتیم که درس فلسفه علم 2 رو به ما ارائه می کرد. استاد باسوادی بود و ذهن منطقی داشت. یه بار سر کلاس بحث روشنفکران دینی و نظر آنها درباره دین و این چیزا بود. در نقد یکی از روشنفکران که می‌گفت جوهره دین بندگی است و این در تضاد با علم و دانش است که جوهره‌اش آزادی و پژوهش آزاد است، استاد ما گفت: "من نمیفهمم که جوهره دین دیگه چیه؟ آیا امر مادی است یا غیر مادی؟ اصلاً چیه که این آقا میگه جوهره‌ی دین بندگی است و این در تضاد با آزادی و علم است"
حالا این حرف استاد منو یاد این روزا و روح توافقنامه ایران و 5+1 می اندازه. من یک سوالی دارم: روح توافقنامه چیه؟ چرا هی طرف ایرانی میگه این کار آمریکا، اون مصوبه، اون حرف و ... با روح توافقنامه منافات داره. چرا اونا میتونن کارایی بکنن که با روح توافقنامه مغایره ولی ما نمی تونیم؟ شاید این توافقنامه دوتا روح داره که کارای اونا با روح مورد قبول ما مغایره ولی با روح مورد قبول آمریکاییها مغایر نیست؟ واقعاً چرا اونا می تونن اینقدر به این روح لطیف آسیب برسونن و اونو اذیت کنن و ما نمی تونیم از این روح خوب دفاع کنیم؟ آیا ما قدرت مقابله به مثل رو نداریم؟
فک کنم باید بپذیریم که به جای اینکه هی بگیم روح توافقنامه، روح توافقنامه بگیم: روح آمریکایی یک روح استکباری و غیرقابل اعتماد است و بنابراین به جای خارج به داخل بیندیشیم.
آقای رئیس جمهور، آقای وزیر امور خارجه، آقایون مذاکره کنندگان ارشد ایران خواهشاً دقت کنید.
تکبر صفتی است که افراد مختلف به اندازه‌های مختلف می‌توانند آن را داشته باشند. باید توجه کرد که این صفت تنها برای کسی به صورت صحیح متصور است که آن شخص بالاترین درجه‌ی قدرت، علم و ... را داشته باشد. بنابراین تنها زیبنده‌ی خداوند متعال است. دقت کنید تنها زیبنده‌ی خداوند متعال است. رسول خداوند نیز با آن همه عظمت و قدرت در جهان هستی، خود متواضع‌ترین فرد در بین قوم خود بود. جانشینان او نیز تواضع را افتخار خود می‌دانستند و بقیه را نیز تشویق به تواضع می‌کردند. بنابراین در بین افراد و انسانها نه تکبر بلکه تواضع صفتی ممدوح است.
به جامعه جهانی نگاه کنید پر است از آدمهایی که متکبرند به هر اندازه از کم گرفته تا زیاد. وقتی هم به جامعه ایران نگاه می‌کنیم متاسفانه میزان تکبر از میانگین جهانی در این جامعه بیشتر است و این یکی از بدترین معضلات جامعه ما است.
باید باور کنیم که ما افرادی متکبریم و تا این موضوع را باور نکنیم نمی‌توانیم آن را علاج کنیم. تکبر در جامعه ما بیش از اندازه است و ما نیز خود غافلیم از این قضیه. مسئولان حکومتی در مرتبه اول درمان باید قرار بگیرند که اگر آنها تکبر نداشته باشند مسئولان زیرمجموعه خود را نیز به تواضع تشویق خواهند کرد. مردم نیز باید خود را از این صفت به غایت مذموم خلاص کنند چون تا وقتی متکبریم نمی‌توانیم به قله‌ی پیشرفت برسیم.
بزرگی به ناموس و گفتار نیست*****************بلندی به دعوی و پندار نیست
تواضع سر رفعت افرازدت******************تکبر به خاک اندر اندازدت
بوستان سعدی-باب چهارم- حکایت بایزید بسطامی
